1. Şeytanın Unutturması Vurgulanıyor

“Derken ikisinin yolu, denizin birleştiği yere vardığında balıklarını unuttular. Balık, denizde yolunu bulup sıvışıvermişti.”
(Kehf Suresi, 61. Ayet)

“(Yuşa) dedi ki: 'Bak hele, kayaya sığındığımız yerde balığı unuttum... Şeytan bana unutturmasın diye hatırlatacaktım.'”
(Kehf 63)

• Kur’an, balığı değil, şeytanı unutturan olarak tanımlar.

• Yani fiziksel balık değil, olayın anlamı içinde “unutmanın” bir işlevi var: Planlı, ilahi bir yönlendirme gibi.

2. Unutmak → Hatırlamanın Başlangıcıdır

• Tasavvufi yorumlarda “unutmak” bazen bir şeyin kendi vaktinde hatırlanması için olur.

• Burada da balığın unutulması → Hızır'la buluşmayı tetikler. Unutkanlık, yolda şaşmak değil, yeni bir yola giriş kapısıdır.

• 3. Balık → Bilginin Sembolü, Ama Kayıp Bilgi

  • Balık bazen “dünyevi bilgi” (zahir ilim) gibi düşünülür. O bilgi kaybolur (veya yetersiz kalır), böylece batıni bilgi arayışı başlar.

  • Hz. Musa zahiri bilgide güçlüdür ama Hızır ona "sabredemeyeceği" bilgileri gösterir.

    Günümüzde balık, omega-3 ile hatırlamayı temsil ederken burada unutmayla eşleşiyor.

    Bu ilginç bir “sembolün aynadaki aksi” olabilir.

    • Dünyevî balık: Hafıza, bilgi, dikkat.

    • Kehf kıssasındaki balık: Hatırlamak yerine “unutmanın hikmeti”ni açığa çıkarır.

    Yani belki de bu balık, bize her bilginin faydalı olmadığını, bazı şeyleri unutmanın da ilahi bir yönlendirme olduğunu öğretiyor olabilir.

  • Özetle:

    • Balık burada “omega” gibi zihni açan bir şey değil, belki de bilindik bilgiden uzaklaşmayı sağlayan bir sembol.

    • “Unutmak” burada bir kayıp değil, yeni bir bilgelik kapısının işareti.

    • Belki de bu yüzden “unutulan balık” asıl hatırlanması gereken şeyin başlangıcıdır.